1.tel: mi (Hüseyniaşiran perdesi): 247.5 Hertz 2.tel: la (Dügah perdesi): 330 Hertz 3.tel: re (Neva perdesi): 440 Hertz 4.tel: sol (Gerdaniye perdesi): 586.666 Hertz (La Muhayyer sesine de akort edilebilir)

Gerek Türk Müziğinde gerekse Batı Müziğinde keman, Pisagor’un tam 5′li akort sistemi baz alınarak akort edilmektedir (Yani, sol sesinin tam 5′lisi re, re sesinin tam 5′lisi la, la sesinin tam 5′lisi mi olmak üzere sırasıyla akort gerçekleştirilmektedir). Türk Müziği ve Batı Müziği’ndeki keman icrasında da temel farklılıklar vardır. Keman tutuş ve parmak pozisyonları farklılıklar gösterir. Türk Müziğinde kemaniler, kemanın sapını sol elin avuç içine yerleştirmeyi tercih ederler. Bu nedenle, bu tutuş tarzına uygun bir parmak tekniği hasıl olmuştur. Parmaklar, Batı müziğindekine göre çok daha yatık olarak (az eğimle) klavyeye ve tellere basar. Çenelik kullanımı da keyfiyete tabidir. Batı Müziğinde ise parmaklar klavyeye mümkün mertebe dik olacak şekilde basar. Ayrıca,sol el dirseğinin 4 kademeli duruş pozisyonu vardır. Bu dirsek pozisyonlarını, parmağın basıldığı telin numarası belirler. Çenelik kullanılması ise keman icrasının önemli bir şartıdır. Kemanın, geleneksel Türk Müziği icrasında yaygın olarak ne zaman kullanılmaya başlandığı net olarak bilinmemekle birlikte, özellikle, “Sultan 1.Mahmud”’un “Donizetti Paşa”(Giuseppe Donizetti 1788-1856) maestroluğunda kurdurttuğu “Mızıkayı Humayun” adlı askeri saray bandosunun dinamo enstrümanlarından olmuş; halk arasında da gayrimüslim icracıların önderliğinde popülarite kazanmıştır. 18.Yüzyıldan önce özellikle “sinekeman (viola d’Amore)” çalan münferit icracılara da rastlanmaktad