Kanun enstrümanı, bugün gelmiş olduğu gelişmişlik seviyesi itibarıyla, en zengin ses uzayına sahip enstrümanlardan birisidir. Üzerinde, mevcut Türk Müziği Teorisini yansıtacak şekilde (1 Gam=53 Koma) ses kodlama ve sabitleme sistemi vardır. Makamsal (modal) ve tonal ses dizilerini kodlayarak sabitleyebildiğimiz bu metal aksamlara “MANDAL” denilir.

Kanuna bir anlamda da primitif (ilkel) de olsa, üzerinde ses ve makam kodlamaları yapılabilen basit bir bilgisayar gözüyle de bakılabilir. Mevcut Hüseyin Saadettin Arel Teorisi’ndeki yetersizlikler ve yeni teori arayışlarına bağlı olarak kanunda da ses sistemi ve buna bağlı olarak alternatif mandal düzeni arayışları sürmektedir. Bu açıdan enstrümanın evrimi tamamlanmamıştır diyebiliriz.

Türk Müziği ses aralıkları ve mikrotonal aralıklar hususu, henüz daha tam olarak açıklığa kavuşmamıştır (Yeni teori ve sistem arayışında, müzikçiler kadar müzikle ilgilenen fizik ve matematikçilere de görev ve sorumluluk düştüğü kanısındayız). Mevcut mandal sistemleri ekseriyetle, “beylik” yöntemler kullanılarak ya da Hüseyin Arel teorisi baz alınarak yapılmaktadır.Mandal denen aksamlar vasıtasıyla Türk Müziği teorisini gerek görsel,gerekse işitsel olarak yansıtma kapasitesi, kanun enstrümanına “Türk Müziği’nin Pianosu” olma payesi kazandırmaktadır. Son yıllardaki icra tekniklerindeki ilerlemelerle birlikte”, mızrap “ve “yükzük” takılan işaret parmakları haricindeki diğer parmakların da kullanılmasıyla birlikte “çok sesli”(polifonik) bir kanun çalım şekli de hasıl olmuştur.

Organolojik öncelikleri nedeniyle kanun, ufku geniş ve önü açık bir enstrümandır. Türk Müziği’nin pianosu olarak dinamo rol üstlenmektedir. Bu anlamda, bir an önce dünya sahnesine çıkıp evrenselliğini kanıtlayarak hakkettiği uluslararası popularite ve üne kavuşması gerekmektedir.